Opaalwinning

Voordat de opaalmijnwerkers beginnen met graven, moeten ze een huurcontract aanvragen en met een boorinstallatie op zoek gaan naar opaal. Deze boorinstallatie gaat naar de vaste rotsbodem en neemt monsters die worden geanalyseerd op opaal. Als er opaal wordt gevonden, boren ze een gat van één tot gemiddeld dertig meter diep. Vervolgens gaat de opaalmijnwerker aan de slag met een breekhamer of grondverzetmachine. Krachtige blazers tillen de grond naar boven en plaatsen deze in de vrachtwagen. Vroeger werden hijssystemen gebruikt om de grond naar de oppervlakte te brengen. De vrachtwagens brachten de grond naar een roerwerk op de vijver, waar de grond werd gewassen om alle opaal bloot te leggen. Er zijn slechts enkele dagbouwmijnen in Lightning Ridge, omdat de exploitatie van dagbouwmijnen dure obligaties en bedrijfskosten met zich meebrengt.

Opaalwinning bij Lightning Ridge

Foto's van links naar rechts: Lightning Ridge, boorplatform in actie en opaalmijnwerkerskamp.

Opaalvuil gedumpt in vrachtwagen - Vrachtwagens dumpen op vijverlocatie

Let op de vrachtwagens op de vijverwand: nieuwe roerder. Oude droge roerder: geen water nodig om deze machine te laten werken.

Australische opaalvelden hebben een lange en kleurrijke geschiedenis. Hier vindt u fascinerende inzichten in onze bekendste velden. Het lichtgeel gemarkeerde gebied hieronder geeft aan waar ooit de oude Artesische binnenzee lag. Hier bevinden zich de beroemdste opaalvelden van Australië. Alle soorten kostbare opaal worden in dit uitgestrekte gebied gevonden. Het rood gemarkeerde gebied geeft aan waar de opaalvelden van de staat Queensland te vinden zijn, waar de boulderopaal zich bevindt.

Australische opaalvelden zijn zo uniek in de wereld. Opalen uit Queensland worden gewonnen op een ijzerhoudende ondergrond en zwarte opalen hebben een unieke zwarte potch. Coober Pedy heeft veel kristallen gevormd als adelopaal of fossiel. Elk gebied is zo uniek dat opaalmijnwerkers gemakkelijk kunnen onderscheiden waar de opaal vandaan komt. Ervaren opaalmijnwerkers kunnen echter zelfs vaststellen op welk niveau of welk gebied van een opaalveld de opaal vandaan komt.

De mijnbouw van opaal

Opaal staat bekend als een waardevolle edelsteen die wordt gewonnen uit niet-kristallijn silicagel. Het bestaat voor 2 tot 5% uit water en kleine silicabolletjes die in een standaardpatroon zijn gerangschikt. De waarde ligt doorgaans tussen de 5,5 en 6,5, gebaseerd op de soliditeitsschaal van MOH, waarbij diamanten een score van 9 tot 10 behalen. Het is een geboortesteen voor oktober.

In 1849 werd opaal gevonden in een veehouderij genaamd Tarrawilla in Angaston. Bijna 95% van de opaal wordt in Australië gevonden. Een klein aantal is echter gevonden in gebieden zoals de VS, Brazilië en Mexico. Nieuwe opaalvelden in Ethiopië lijken veelbelovend. Er zijn drie belangrijke opaalmijndistricten in Australië die diverse soorten opaal produceren.

De meeste opaalafzettingen zijn te vinden in Nieuw-Zuid-Wales, Zuid-Australië en Queensland. Elk veld produceert opalen met specifieke kenmerken en kleurpatronen. Lightning Ridge wordt beschouwd als de beroemdste en meest magnifieke zwarte opaal.

Coober Pedy staat bekend om zijn melkachtige opalen. De opaalvelden beslaan momenteel een oppervlakte van ongeveer 45 kilometer. Het Andamookaveld ligt in het zuidwesten van Coober Pedy, in een gebied dat voornamelijk uit woestijn bestaat. Andamooka is een van de meest prominente opaalvelden van Australië en heeft enkele van de meest opvallende opaalstukken voortgebracht, waaronder de 'Queens Gem'.

De meeste van deze opaalvelden in het Andamooka-gebied genereren kristalopaal, donkere opaal, edelsteenopaal en lichte opaal. Opaal komt regelmatig voor in zowel sedimentair gesteente als vulkanische vorm. Er zijn verschillende methoden om opaal te delven. Over het algemeen is er uitgebreide documentatie die een verzameling Australische opaal aantoont.

Methoden voor het delven van opaal

Een schacht laten vallen:

Dit is de eenvoudigste manier om opaal te delven met behulp van een schop en houweel. Een schacht wordt direct ondergedompeld totdat er wat "opaalstof" zichtbaar wordt. De lengte van de schacht kan variëren van drie meter tot wel twintig meter. Een schroevendraaier of handhouweel wordt gebruikt om gevonden opaal eruit te halen vanwege de zwakte van de steen. Door de overheidsvoorschriften wordt het echter steeds moeilijker en duurder om dit type mijnbouw uit te voeren.

Dagbouw:

Deze procedure wordt uitgevoerd met behulp van groot materieel, zoals bulldozers en graafmachines, om grote hoeveelheden vuil rond de opaal dichter bij het oppervlak te verwijderen voor inspectie. Deze techniek is exclusiever en wordt doorgaans gebruikt voor het onderzoeken van opaal in centraal Queensland.

Noedelen:

Sommigen zijn overgegaan op grootschalige machinale manipulatie, waarbij ze grote hoeveelheden aarde op een lopende band rond het opaal laten lopen onder ultraviolet licht, wat de waardevolle opaal bepaalt.

Plassen en rommelen:

Een puddler is een zware, met gaas beklede trommel die aan een motor is bevestigd. Deze machines draaien en draaien de klei in het slijk terwijl er water in de trommel wordt geperst. Dit slijk stroomt door het gaas. Een bijbehorende techniek staat bekend als droogrommelen.

Deze dummy met het bordje 'ratter' eronder is een indicatie van wat mijnwerkers denken van mensen die opaal uit hun mijnen stelen

Australische opaalmijnindustrie

Momenteel produceert Australië ongeveer 95 procent van alle opaal ter wereld uit sedimentair gesteente in Centraal-Australië. Andere landen die kleine hoeveelheden opaal produceren, zijn Honduras, Mexico, voormalig Tsjecho-Slowakije en Brazilië. Met uitzondering van Braziliaans opaal, dat in sedimenten wordt geborgen, komt opaal in deze landen voor in vulkanisch gesteente. Sedimentair opaal is van superieure kwaliteit ten opzichte van vulkanisch opaal.

Alle belangrijke opaalafzettingen van Australië bevinden zich binnen of grenzend aan de grenzen van het Great Australian Basin. De kenmerken van opaalafzettingen variëren van veld tot veld. De stenen met de hoogste waarde zijn zwarte opalen uit Lightning Ridge. Opalen van edelsteenkwaliteit variëren enorm in prijs. Onbewerkte zwarte opaal van topkwaliteit is momenteel tot wel $ 10.000 per karaat waard. Opaal van mindere kwaliteit varieert aanzienlijk in prijs, afhankelijk van het type opaal, de kleur, onzuiverheden en defecten. De waarde van de industrie voor de Australische economie is onbekend vanwege het gefragmenteerde karakter en de ontoereikende officiële gegevens. Er worden over het algemeen productiecijfers van $ 100 miljoen tot $ 200 miljoen per jaar voor ongeslepen edelstenen genoemd. Schattingen van de verschillende deelstaatregeringen ondersteunen een conservatiever cijfer.

Historisch gezien was opaalwinning voorbehouden aan kleinschalige mijnwerkers, hoewel elk van de opaalstaten (Zuid-Australië, Nieuw-Zuid-Wales en Queensland) wetgeving heeft ingevoerd of is begonnen met promotie om grootschalige ontdekkingsreizigers en mijnwerkers te stimuleren. Ondanks de enorme hoeveelheid potentieel opaalhoudend gesteente in Centraal-Australië, zijn er in de afgelopen 70 jaar slechts één nieuw opaalcentrum (Lambina in Zuid-Australië) en weinig nieuwe significante ontdekkingen buiten bestaande centra gedaan.

Black Opal Carvings

Black Opal Pairs

Black Opal Specimens