Hoe je goedkoop een opaalsnijmachine maakt

Dit was vooral een uitdaging voor creativiteit, iets wat ik als klusjesman graag doe. Het helpt ook dat ik een flinke voorraad 'spullen' heb voor materialen. Als je een natslijpset wilt bouwen tegen zeer lage kosten in plaats van $ 800 - $ 1000 te investeren in een nieuwe slijpmachine, dan is dit artikel iets voor jou.

Het is niet de bedoeling dat iemand probeert te kopiëren wat ik heb gemaakt, maar eerder dat je erkent dat je het "zelf kunt doen". Ik heb fouten gemaakt, maar dat hoort bij het creatieve proces en misschien leer je net zoveel van mijn fouten als van de successen. Deze opstelling werkte goed voor het snijden van mijn ruwe Opaal die ik nog had liggen.

Foto: Opaal snijmachine met bak

Laten we dus een natte slijpopstelling maken. Het eerste wat we nodig hebben, zijn slijp- of polijstschijven , ongeveer 3-6 stuks in verschillende korrelgroottes. Ik laat de precieze korrelgrootte-aanbevelingen aan anderen over, maar laten we zeggen iets in de orde van grootte van 100, 220, 400, 600, en dan een vlakke plaat om te polijsten.

Als ik een vrij budget had, zou ik een nieuwe machine kopen die al klaar is voor gebruik. Als ik een tandje lager zou gaan, zou ik dolgraag nieuwe 8 inch diamantschijven willen, maar die dingen zijn echt duur: $ 175-$ 300 per stuk. Een nieuwe 6 inch diamantschijf kost $ 100-$ 175. Dus als je het over 4 of 5 schijven hebt, is dat echt geld.

Laten we naar de andere kant van de economische schaal kijken. Ik heb ongeveer een maand lang op eBay gezocht naar GEBRUIKTE slijp- of diamantschijven. Dit is een beetje lastig, want er is echt rommel te vinden. Als iemand ze niet meer gebruikt, heeft hij daar een reden voor. Koop dus voorzichtig. Uiteindelijk heb ik zes schijven met verschillende diameters en korrelgroottes en een vlakke plaat gekocht op drie verschillende veilingen, en dat alles voor minder dan $ 100 laten bezorgen.

Het volgende wat ik nodig had, was een metalen as om de wielen op te monteren en kussenblokken om de as vast te houden. Ik had toevallig een lange as van 15 cm en een paar kussenblokken van 5 cm bij de hand. Kussenblokken zijn de lagers waar de as in loopt aan de uiteinden van de as. Achteraf gezien was een diameter van 12,5 cm een slechte keuze, aangezien de meeste stenen gaten van 1,25 of 2,5 cm hadden. Maar het was wat ik bij de hand had, dus ik heb het gebruikt. Omdat ik op een kleine rots woon te midden van 140 miljoen vierkante kilometer zout water, heb ik niet altijd de middelen die ik zou willen. Het vinden van bussen voor de grote gaten tot 12,5 cm was een uitdaging. Uiteindelijk waren ze allemaal van plastic, sommige vrij zacht en niet de beste keuze, maar wel de enige optie.

Het volgende wat ik nodig had, was een soort pan of bakje om het water op te vangen dat van de wielen kwam. Het moest iets zijn dat niet van staal was. Ik wilde geen last hebben van roest. Ik had nog een oude plastic pan liggen die een paar centimeter korter was dan de as die ik had, dus dat leek me een redelijke keuze.

De volgende stap was een spatscherm. Ook dit moet niet-corrosief zijn, zoals plastic, aluminium of koper. Ik keek rond en zag een oud stuk zeer grote koperen dakgoot. Het had een heel vreemde vorm, maar ik heb gewoon een paar hamers en wat spierkracht gebruikt om de vorm aan te passen aan mijn wensen. Ik heb het op lengte gezaagd met een lintzaag en vervolgens met een haakse slijper sneden gemaakt om wat eindlipjes te vouwen.

Daarna maakte ik een houten voet om de plastic bak en het spatscherm op hun plaats te houden. Aan de uiteinden voegde ik grote houten blokken toe om de kussenblokken te monteren. Ik zette alles in elkaar en monteerde een katrol aan het uiteinde van de as. Ik had een oude motor van een halve pk en daar zette ik een drietrapskatrol op. Ik wist niet met welke snelheid ik de wielen wilde laten draaien, dus het was gewoon: in elkaar zetten en kijken wat er gebeurt. Zo zag het eruit.

Foto: Opaal snijmachine

De volgende stap was het aanleggen van een watertoevoer voor de wielen. Meestal gebeurt dit met een waterpomp. Het doel hier is echter om de kosten te minimaliseren, dus ik koos voor de absoluut eenvoudigste aanpak: een emmer met een druppelleiding. De druppelleiding wordt naar de gewenste locatie verplaatst door de paperclip te verplaatsen. Ja, echt heel goedkoop en het werkt geweldig. Na wat vallen en opstaan concludeerde ik dat ik te veel wielen op de ? inch as had en dat twee van de wielen uit balans leken te zijn, of misschien waren de zachte plastic bussen niet rond. Om de een of andere reden waren er behoorlijke trillingen, dus heb ik een aantal wielen verwijderd.

Dit is wat ik uiteindelijk heb gekregen na 6 maanden gebruik en aanpassingen. Er zitten drie slijpschijven, een vlakke plaat, een dun zaagblad en twee staalborstels. De vlakke plaat is een versleten diamant met korrel 1200. Ik heb met spuitlijm een stuk nat/droog siliciumcarbidepapier van 600 uit de plaatselijke bouwmarkt bevestigd. LET OP, gebruik een ZEER dunne laag spuitlijm. Merk ook op dat ik de kap lager heb gelegd omdat er overtollig water van de schijven spatte.

Als dit mijn enige slijpmachine was, had ik een polijstpad op de vlakke plaat gelegd.

Deze hele set-up kostte minder dan $ 100, omdat ik de benodigde spullen al had liggen om alles in elkaar te zetten. Het is een prima basismachine en ik kan de configuratie, het type en het aantal wielen op elk moment wijzigen.

Forumlid maulbuick

We hebben ook een verkoper die dit zelfgemaakte watersysteem voor zijn opaal snijmachines heeft gemaakt.

Je kunt nooit te veel water hebben en dit systeem levert volumewater aan meerdere opaal snijmachines

Het betreft een standaard spoelunit voor een badkamertoilet, waarvan de uitlaat geblokkeerd is en waardoor de container vol water staat. De snijmachine heeft draden die naar de snijmachines lopen.

Je vraagt je misschien af waarom hij zoveel moeite heeft gedaan, want het lijkt erop dat er te veel gebruik wordt gemaakt van waarden en druppels.

Voor onze opaalslijpers in Lightning Ridge hebben ze artesisch grondwater. Daardoor is het koude water in de zomer warmer dan het warme water.

Dit is geen drukfout.

Het water uit de artesische bron kan 40 tot 44 graden Celsius zijn, en daarmee heter dan het warme water uit de kraan.

De waterkraan koelt het water af, zodat het niet kookt wanneer u opalen snijdt.

Je kunt je voorstellen dat je in de zomer niet kunt douchen, omdat het water kokend is.

Sommige opaal snijmachines staan in de achtertuin en hebben geen warm water.

Er kan heet water aan het apparaat worden toegevoegd, zodat uw handen niet bevriezen tijdens het snijden en polijsten van uw opalen.

's Ochtends kan het bij Lighting Ridge ook flink vriezen. Als u ooit hebt geprobeerd om opaal te bewerken met bevroren water, weet u hoe moeilijk dat is.

Er wordt een kan gekookt en in de bovenkant van het apparaat gegoten. Haal er koud water uit en gebruik alleen lauw water.

Na elke opaal snijsessie moet u uw machines schoonvegen, zodat er geen vuil op uw polijstschijven terechtkomt. U kunt er ook voor kiezen om de laatste polijstschijven af te dekken met een beschermhoes, zodat het polijstniveau hetzelfde blijft.

Veeg ook overtollig water af en zorg ervoor dat je een systeem hebt om het water af te voeren, zodat er geen water in de bakken achterblijft. Dit is ook erg belangrijk, want stilstaand water kan ernstige problemen veroorzaken.

Sommige slijpers bewaren ruwe opalen in potten vol water. Hoewel dit prima is om de kleur te zien, raden wij aan bleekmiddel toe te voegen en de pot goed af te sluiten.

Bij het bewerken van opaal uit potten eerst het oude water afgieten en onder stromend water spoelen en een dag laten drogen voordat u met de werkzaamheden begint.

Wij adviseren om altijd een masker te dragen met goede ventilatie via een commerciële luchtafzuigunit, en niet alleen een stofzuiger.

Wij raden u aan om een ander artikel te lezen over het levensverhaal van onze verkoper, waarin hij vertelt hoe hij ziek werd van het slijpen van opalen.

De gevaren van het snijden van opalen - Hobby-opaalsnijders moeten zich goed inlezen voordat ze gaan snijden