Wat is de vloek over opalen?

Heeft iemand je ooit gewaarschuwd om geen opaal te dragen? Misschien heb je gehoord dat het vervloekt is of ongeluk brengt. Dus waar gaat al dat bijgeloof over? Wat is de vloek rond opalen, en is die waar?

De meest populaire bron is de roman Anna van Geierstein van Sir Walter Scott uit 1829. Anderen beweren echter dat het geloof veel verder teruggaat in de tijd, teruggaand tot de Zwarte Dood of zelfs het oude Rome.

Dit bijgeloof heeft andere auteurs sinds Scott ertoe gebracht opalen met het kwaad te associëren, met name de vervloekte opalenketting in de Harry Potter- serie. Maar is dit slechts een fictief verhaal? Bestaat er echt bewijs? Of is het een grootschalige marketingtruc die meer dan een eeuw teruggaat?

We zullen deze en nog veel meer vragen beantwoorden om eindelijk onderscheid te kunnen maken tussen feiten en fictie over opaal.

Bronnen van bijgeloof

Zoals we allemaal weten, komen mythen niet zomaar plotseling in het massabewustzijn terecht; ze vinden hun oorsprong in verhalen die worden doorgegeven, vooral door kunstenaars of schrijvers. Laten we eens kijken naar een paar bronnen die deze mythe in gang hebben gezet.

Heer Walter Scott

Zoals we al zeiden, is Scotts roman Anne of Geierstein de populairste bron van informatie over de vervloekte opalen. Zijn verhaal legde de basis voor een wijdverbreide connectie tussen opalen en het paranormale.

Het betreffende hoofdstuk ging over de spontane ontbranding van een personage dat een speciale opalen haarklem droeg. Het personage leek de magie in de steen naar boven te halen, maar toen wijwater er uiteindelijk mee in aanraking kwam, vervaagde de steen onmiddellijk tot zwart en viel de vrouw flauw voordat ze tegen de ochtend tot as was vergaan.

Omdat wijwater gebruikt wordt bij exorcismen, dachten veel mensen, zowel personages als lezers, dat dit betekende dat opalen demonisch waren. Ze dachten op zijn minst dat het ongeluk bracht, waardoor de verkoop van opalen met maar liefst 50% daalde. De roman was echter niet de enige reden hiervoor.

De Zwarte Dood

Je herinnert je waarschijnlijk nog wel dat je over de pest, ook wel bekend als "De Zwarte Dood", hebt gelezen, die in de Middeleeuwen plaatsvond. We kennen de verhalen over ratten en griezelige maskers, maar je herinnert je misschien niet dat de pest eeuwenlang bleef bestaan. Een van de periodieke uitbraken vond slechts enkele decennia na de publicatie van Scotts boek plaats.

De uitbraak van 1860, soms ook wel de "derde pandemie" genoemd, was verwoestend. Het publiek kende de exacte wetenschappelijke oorzaak nog steeds niet, dus velen gaven het bovennatuurlijke de schuld. Natuurlijk doken er weer geruchten op over de oorspronkelijke Zwarte Dood. Een bijzonder bekend gerucht beweerde dat na de dood van een patiënt de kleur van de opaal die ze droeg, verdween.

Dit versterkte de associatie van opaal met vloeken en de dood alleen maar. Hoewel de wetenschappelijke oorzaak van de pest kort na het begin van de derde pandemie werd ontdekt, maakten sommigen het tot hun missie om de vlam van deze opaalcontroverse aan te wakkeren.

Diamanthandelaren

Rond 1900 waren diamanten de populairste edelstenen op de markt. Geen verrassing, toch? Maar toen de import van opaal naar de VS en Europa begon te stromen, vreesden vooraanstaande diamanthandelaren hun marktaandeel te verliezen.

Om de concurrentie te doven, verspreidden ze meer geruchten over de edelsteen. Een van deze geruchten ging over het barsten van opalen. Hoewel opalen de neiging hebben om vocht vast te houden en soms barsten tijdens het drogen, beweerden de handelaren dat elke steen die barstte ongeluk bracht.

Gezien het feit dat ze de moeilijkst te kraken steen verkochten, diamanten, is het niet moeilijk te begrijpen waarom ze ervoor kozen om opalen op deze manier te verkopen. Maar vanwege de status van deze handelaren destijds waren de geruchten zo invloedrijk dat velen ze nog steeds geloven.

Je denkt misschien: "Als alles aan deze steen negatief is, moet ik hem dan niet gewoon vermijden?" Integendeel! Alleen al voor deze ene slechte mythe bestaan er een handvol legendes en tradities die de positieve eigenschappen van opaal belichten!

De positieve kant van de opaalmythologie

Het idee dat opalen schadelijk zijn, is een relatief recent fenomeen, vergeleken met hoe ver de legendes over de edelsteen teruggaan. Lang vóór de Zwarte Dood – we hebben het over de eerste eeuw na Christus – ontwikkelden de oude Romeinen hun eigen overlevering over de kracht van deze steen.

Veel Romeinen geloofden dat de opaal zijn kleurenpracht te danken had aan de groei van andere edelstenen, zoals robijnen en saffieren. Anderen beweerden dat het in een laurierblad wikkelen van een opaal je onzichtbaar zou maken. Eén blijvende associatie was echter die met rijkdom; een verbinding die zich over de hele wereld uitstrekte.

Opalen en geluk

In Rome hielden machthebbers hun eigen speciale opalen voor geluk. Een verhaal vertelt dat Julius Caesar zelfs een rijke man probeerde te overtuigen zijn opaal af te staan, waarna de man besloot de stad te verlaten en in afzondering te gaan leven. Sindsdien hebben veel heersers, van koningin Victoria tot de eerste keizerin van Frankrijk, ook opalen gedragen.

Zelfs de Grieken hadden hun eigen verhaal, waarin ze geloofden dat opalen helderziendheid konden geven. Ga naar het Midden-Oosten in de tijd van Mohammed en je zou Arabieren horen vertellen hoe opalen uit de hemel kwamen en door bliksem naar de aarde werden gebracht.

Vóór de Zwarte Dood droegen veel Europeanen opaal om beter te kunnen zien en te voorkomen dat hun haarkleur vervaagde. Aangezien Scotts roman zich in deze tijd afspeelt, zou dit de reden kunnen zijn achter de "kwaadaardige" opaal haarclip.

Symbolisch gezien vertegenwoordigen opalen intense emoties, met name hoop en enthousiasme. Ze staan er ook om bekend dat ze zelfreflectie en bevrijding van het verleden bevorderen. Deze overtuigingen zijn waarschijnlijk geworteld in de unieke manier waarop opaal een regenboog aan kleuren absorbeert en weerkaatst. Voor sommigen staat dit gelijk aan het idee om verborgen gedachten of gevoelens aan het licht te brengen, en velen reinigen hun opalen zelfs bij maanlicht om eventuele negatieve energie die de steen mogelijk heeft geabsorbeerd, los te laten.

Dus wat is het oordeel?

De meeste verhalen over opalen zijn geruchten en broodjeaapverhalen. Terwijl broodjeaapverhalen dienen om te vermaken of een les te leren door middel van verhalen, helpen geruchten mensen om een situatie die ze niet begrijpen te begrijpen. Wanneer een onzekere uitkomst je leven beïnvloedt, kan het gerucht nog krachtiger zijn.

Als u bang bent dat de aankoop van een prachtige opaal ongeluk brengt, weet dan dat deze geruchten slechts geruchten zijn, zonder enige basis. U kunt zich echter beter voelen door de metafysische praktijk te volgen van het toevoegen van diamanten rond de opaal om de energie ervan te overstemmen.

Uiteindelijk zijn opalen opvallende edelstenen die gewaardeerd worden om hun iriserende glans. De enige betekenis achter de geruchten over de "opaalvloek" is het mysterie en de intrige die ze hebben toegevoegd aan deze toch al fascinerende steen.

WINKEL VOOR OPALEN